تفاوت تعاریف طبی و فقهی در مورد مایع منی

اختلالات انزال به “انزال زودرس” ، “انزال تأخیری” ، “عدم انزال” و “انزال برگشت پذیر” تقسیم می شوند ، اما در هر صورت شرایطی که تحت عنوان “جریان مایع منی” شناخته می شود ، بدون لزوما یک تعریف جامع و به عنوان یک مانع ، تعداد قابل توجهی از مردان را آزار می دهد.

شاید یکی از دلایل نگرانی این باشد که بین مفهوم منی در پزشکی و همین مفهوم در علوم فقهی تفاوت هایی وجود دارد که نه تنها در بین مردم ، بلکه حتی در بین همکاران پزشک نیز به آن توجه کافی نمی شود و بنابراین لازم است اول تعیین پزشکی همان چیزی است که منی نامیده می شود.

منی مایعی نسبتاً غلیظ ، کم و بیش سفید است که از تجمع ترشحات بیضه ، وزیکولهای منی ، پروستات و غدد پیازی تشکیل شده است و همچنین دارای اسپرم است.

اگرچه برخی منابع پزشکی به انزال اشاره می کنند ، اما این ترکیب لزوماً همیشه همزمان با ارگاسم ظاهر نمی شود. برخی از افراد تصور می کنند که ملاک خارج نشدن منی از دستگاه تناسلی وجود اسپرم است. این درست نیست زیرا در بسیاری از موارد حتی ادرار به ویژه ادرار صبح حاوی مقداری اسپرم است.

واقعیت این است که حتی بدون تحریک جنسی ، ترشح از دستگاه تناسلی مرد ممکن است قبل ، در حین یا بعد از ادرار رخ دهد ، که اغلب طبیعی است و این نباید یک نگرانی پزشکی باشد. این ترشحات می تواند از پروستات ، غدد پیازی یا غدد کوپر یا حتی به دلیل سرریز مایعات جمع شده در دستگاه تناسلی باشد ، به عنوان مثال ، برای افزایش فشار داخل شکمی هنگام اجابت مزاج ، اما گاهی اوقات همین ترشحات باعث سردرگمی قانونی فرد می شود. و شاید این دلیل حساسیت روی این مسئله و محبوبیت عبارتی مانند سیلان مانی باشد.

طبق نظر مراجع محترم تقلید، علایم و نشانه های خروج منی و در نتیجه جنابت در مردان به این شرح است

اکثر مراجع (به استثنای آیات عظام بهجت ، صافی و مکارم) معتقدند که منی در مردی که سالم است و بیمار نیست ، دارای سه علامت است.

1) با هوس همراه باشد.

2) با پریدن بیرون بیایید.

3)بدن ضعیف می شود.

اگر وی هیچ یک از سه علامت یا یکی از آنها را نداشته باشد ، من محکوم نمی شوم (نظر آیت الله سیستانی مانند این قسمت از فتوا است)؛ مگر اینکه خلافش متقاعد شود.

طبق فتوای آیات عظام بهجت و مکارم، خروج منی در مرد دارای ۲ نشانه است

1)با هوس همراه باشد.

2)با پریدن بیرون بیایید.

اگر او هیچ یک از این دو علامت یا یکی از آنها را نداشته باشد ، من محکوم نخواهم شد. مگر اینکه خلافش متقاعد شود.

فتوای آیت ا… العظمی صافی

اگر ترشحات با هوس و تندرستی یا تندرستی بیرون بیایند و بدن ضعیف شود ، آن رطوبت مانند مایع منی است و اگر هیچ یک از این دو علامت را نداشته باشد ، مانند مایع منی نیست. مگر اینکه به روش دیگری متقاعد شود که منی است.

با دقت در این فتوا و قرار دادن آنها در كنار چرخه پاسخ جنسی در انسان ، به نظر می رسد كه وضعیت جنب (به جز صمیمیت) و منی آنچه كه بیرون می آید دستیابی به ارگاسم است كه در مردان اغلب (اما نه همیشه) با انزال همراه است. البته این یک تفسیر کاملاً شخصی و غیر فقهی است و قطعاً مکلفین محترم باید طبق نظر مراجع خود عمل کنند.

این درک زمانی تقویت می شود که در نظر بگیریم در مورد زنان نیز ، از نظر محققان ، ملاک در نظر نگرفتن ترشحات جنسی ، رسیدن به ارگاسم یا ارگاسم است. آنچه در رساله های زیر در مورد مسائل جناب ذکر شده است ، کار تخلیه قبل و بعد از ادرار را روشن می کند.

اما از نظر پزشکی گاهی این ترشح ها می توانند غیرطبیعی باشند و به پیگیری یا درمان نیاز داشته باشند

ترشحات دردناک می تواند به دلیل پروستاتیت (التهاب پروستات) باشد و یا ترشح ترشحات چرکی پس از یک رابطه جنسی پر خطر باید بسیار مهم تلقی شود.

نوعی التهاب پروستات به نام پروستاتیت احتقانی نیز می تواند با ترشحات کنترل نشده از مجرای ادرار همراه باشد. تحریک جنسی طولانی مدت که منجر به انزال نشود ، شایع ترین علت این بیماری است.

سایر مواردی که می توانند باعث التهاب پروستاتیت احتقانی شوند عبارتند از: پروستاتیت مزمن یا هر التهاب دیگر در مثانه ، مجرای ادرار ، وزیکول های منی یا اپیدیدیم ، مصرف الکل ، برخی از آسیب های نخاع و سبک زندگی با نشستن طولانی مدت. آنها روی پروستات خود می نشینند!)

علاوه بر ترشحات متناوب ، این افراد ممکن است از تکرر ادرار و دردهای زیر شکم نیز رنج ببرند. مجاورت و انزال در فواصل کوتاه تر ، پیاده روی روزانه (ساده ترین ماساژ پروستات) و نشستن در آب گرم علائم را تسکین می دهد و غالباً به درمان پزشکی احتیاج ندارند ، مگر در موارد عفونت دستگاه ادراری دستگاه ادراری که باید جدی گرفته شود.

بنابراین ، در نتیجه گیری ، باید گفت كه بیشتر ترشحاتی كه ممكن است خود به خود از دستگاه تناسلی خارج شود ، طبیعی تلقی می شود ، زندگی زناشویی فرد را تهدید نمی كند ، اما موارد دیگری نیز وجود دارد كه نیاز به پیگیری ، تشخیص و تحت درمان قرار می گیرد ، و در این میان ، فرد باید به عفونتهای مقاربتی بسیار حساس باشد.